آیا می دانید زورگویی به کودک باعث بی نظمی او می شود؟
برای اینکه بدانید زورگویی به کودک چه تاثیراتی بر او میگذارد مقاله زیر را مطالعه فرمایید
زورگویی به کودک
میدانید که در بسیاری از جوامع،فکر می کنند که تنها راه آموختن، اعمال زور است و برخی از اوقات گفته می شود:
تا نباشد چوب تر،فرمان نبرد گاو و خر…
ولی بنده هرگز از این موضوع قیاس آن را نفهمیدم که چگونه آن را به انسان و مخصوصا به کودک انسان می توانیم مرتبط کنیم.
زورگویی به کودک
همچنین شما میتوانید در صفحه دوره آموزشی تربیت فرزند مطالب صوتی و ویدئویی رایگان کاربردی را مشاهده کنید و در صورت تمایل در دوره شرکت کنید !
به همین علت برخی از اوقات حتی ما زورو تحمیل و تسلط و قدرت را ستایش می کنیم.
به خاطر اینکه از کودکی آن را با عزیزان و بزرگان خود در ارتباط دیدیم و به نوعی به آن شرطی شدیم و آن را به عنوان اصل و اساس و یا واقعیتی پذیرفتیم.
در حالی که همه اینها خارجی و تحمیلی و بعد و غلط و ویرانگر هستند و متاسفانه برخی از اوقات آن زمانی که خواستیم مفهوم زور و مفهوم ظلم را به نوعی پذیرفتنی کنیم.
نام آن را فداکاری،گذشت و تحمل گذاشتیم.
به یاد داشته باشیم:
فداکاری و گذشت در کوتاه مدت، و در بسیاری از موارد،یکبار،به عنوان تنها راه حل و با اطمینان به تغییر و دگرگونی را شاید بشود توجیه کرد.
اما اشکال کار فداکاری و گذشت و تحمل دائمی، از نظر اخلاقی این است که روزی که شما تحمل،گذشت و فداکاری میکنید،معنایش این است که از یک طرف اولا شما رنج می برید،یعنی شما با درد رو به رو هستید.
از جانب دیگر به کسی که کار بدی می کند،یا رفتار نامناسبی دارد فرصت می دهید که آن کار را تکرار کند و حتی او را تشویق و نوعی تایید و ترغیب می کنید تا به صورتی که او می خواهد،عمل کند.
یعنی به نوعی حامی و طرفدار کسی می شویم که کار بد و غلط می کند و ما به او فرصت می دهیم که کار بد و غلط خودش را تکرار کند.
به آن عادت کند و آن را در مورد و حق دیگران به کار گیرد و اگر ما مخالفتی و اعتراضی داشته باشیم سخن چنین خواهد بود که:
چگونه تا به حال قبول و تحمل کردی؟پس گذشت و فداکاری تو چه شد؟
| این مطالب را حتما بخوانید: |
نکته:
جز در موارد استثنایی،هر نوع گذشت،تحمل و فداکاری و تسلیم شدن فقط انتشار کار بد و رفتار غلط و به نوعی همکاری با متجاوز و ظالم و زورگو است.
در حالی که ما می توانیم به یک مرحله دیگری که در جهان امروز پذیرفته شده و در طول تاریخ،اهمیت ویژه ای داشته،دسترسی پیدا کنیم و آن ایثار است .
در ایثار، در مهربانی من و شما کاری را که درست میدانیم و دوست داریم انجام می دهیم و آن را برای کسی انجام میدهیم،بدون هیچ چشم داشتی و پاداشی و پاسخی.
معلوم است که در مفهوم ایثارگری،من درگیر حال و احساس خوب می شوم و درگیر رابطه ی بهتر و به فردی عمق محبت و خوبی و دوستی و مهربانی را می آموزم.
در حالیکه در گذشت و فداکاری من دیگری را به خاطر کار بد غلطش به نوعی تشویق و تحریک کردم.
حال در مقابل این مفهوم زور و مفهوم ظلم،که در بیشتر جوامع وجود داشته و متاسفانه در محیط خانه هم بوده،جای آن نظم گذاشته شده است.
قرار چنین است که در زندگی کودک نظم و ترتیبی باشد.
هر چیزی برای کودک معنای خاصی داشته باشد.
غذای او،خواب و استراحت او،نظافت او،بازی و اسباب بازی ها و یا همبازی های او از نوعی نظم و ترتیب برخوردار باشند که هیچکدام مخل دیگری نباشد.
نکته:
بچه را به خاطر اینکه غذا نخورده ،بیدار نکنیم.
بچه را به خاطر اینکه غذا بخورد،وقت خوابش را نگذاریم که بگذرد.
به خاطر اینکه دوست دارد که با اسباب بازی،یا با دوستش بازی کند،در حالی که بقیه زندگی او بر هم می ریزد،چنین نکنیم.
معلوم است که در این باره با تحمیل زور و ظلم کاری پیش نمی رود.
با تدبیر،با فراهم کردن شرایط و موقعیت و آمادگی،می توان کودک را به سمت و سویی کشاند و در حالی که خوب و درست است.
او خودش آزادانه انتخاب می کند و احساس خوبی هم در این زمینه خواهد داشت.
به همین دلیل است که گفته شده باید مواظب بود که زور را با نظم اشتباه نگیریم. ظلم را با عدل یکی نگیریم.
تنبیه را با تربیت مخلوط نکنیم و مخصوصاً تجاوز به حریم و حقوق دیگری را با تربیت.
روزی که چنین اصولی را رعایت کنیم،احتمالاً فرزند ما در حالی که به آرامش و امنیت می رسد،هر چیز را در جایگاه خودش قرار خواهد داد و از این طریق با دنیایی ناشناخته و تاریک و مبهم رو به رو نخواهد بود.
منبع:دکتر فرهنگ هلاکویی
| این مطالب را حتما بخوانید:
💡کدام را ترجیح می دهید؟ تشویق یا تنبیه کودک! 💡دو نکته مهم درباره محبت و پذیرش جنسیت کودک 
|
