نکاتی درباره مراحل رشد و نحوه ارتباط جنین با مادر
تفکر، تعقل و اندیشه :
برخلاف تصور و توهمی که در این زمینه وجود دارد، در چارچوب حس هوش و تخیل، امتیاز دختر بچه ها تا ۷ سالگی قطعی است و از ۷ سالگی به بعد به یکباره آنچه را که نامش تفکر، تعقل و اندیشه است و بر اساس استدلال حرکت می کند، در پسر و دختر خودش را نشان می دهد.
و پسران کوشش می کنند با وجودی که پایه ی نامساوی دارند، خودشان را برسانند.
چون محیط اجتماعی تا به امروز و شرایط طبیعت به مقدار زیادی سازگارتر با نوع زندگانی و انتخاب مردان بوده.
و به دلیل اینکه زنان درگیر بارداری، شیر دادن فرزندشان و نگهداری از آنها بوده اند، و بیشتر اوقات در چارچوب خانه و یا کنار تنور خانه باقی ماندند، و با وجود آنکه فعالیت های اجتماعی و قواعد و قوانین مربوط به آن، از جانب مردان طرح ریزی و به نوعی پیاده شده است، ولی به نظر می رسد که تا بیست یا بیست و دو سالگی، همچنان این امتیاز، حتی در زمینه های عقلی و تفکر و اندیشه (به استثنای مورد کمی که ریاضی است) ، برای زنان باقی می ماند.
مطالعات علمی به ما، اجازه ی این را نمی‌دهد که هیچ نوع امتیازی و برتری را برای مردان قائل شویم.
در حقیقت آنچه که به عنوان تفاوت و امتیاز زنان است، خوشبختانه در آغاز زندگی یا دوره ی جوانی ، با مردان و یا پسران برابری کندو این ماجرا را برای همیشه به پایان می پذیرد.
توانایی دختران در هوش ، موجب توانایی آنها از نظر روانی و کلامی می شود.
به طوری که بر اساس آمار مردان حدود ۱۲۰۰۰ کلمه در روز و زنان ، بیش از ۲۵۰۰۰ کلمه سخن می گویند.
بنابراین میان حس و تخیل و احساس و عاطفه بدون تردید، زمینه های عقلی و استدلالی شرایطی را فراهم میکند که با وجود تمام تبعیض ها و تفاوت ها و برخی از اوقات ظلم و روزهایی که ما در تاریخ نسبت به مادرانمان ، نسبت به دخترانمان ، نسبت به خواهرانمان و نسبت به همسرانمان داشته‌ایم .
با وجود همه ی این تبعیض ها و تفاوت ها ، خوشبختانه آسیبی به آنها وارد نشود.
و طبیعت در مسیر جبران آن تا آنجا پیش آمده که امروز می‌توانیم زن و مرد را برابر و به عنوان موجودی که حتی آزادی و همه ی حقوق برابر انسانی را دارند، و در همه ی زمینه های حسی، تخیلی ، هوشی ، احساسی عاطفی و تعقلی شبیه و مانند هم هستند، ببینیم.
به یاد داشته باشیم :
مسئله ی انسان و انسان بودن ما ، اصل و اساس باشد .
نه پسر و دختر بودنمان و امید این است که مادران و پدران، آرزویشان داشتن فرزند سالم باشد تا این که فرزندشان اعم از فرزند اول یا دوم یا چندم، پسر و دختر باشند ، که بدون تردید تفاوتی نخواهد داشت.
کودک ( جنین )از حدود پنج ماهگی ، به صدا پاسخ می دهد
البته در این زمینه آگاهی هایی از صداهای اطراف نیز دارد.
اما وقتی که به حدود هشت ماهگی می رسد، تفاوت صدا را بین آلات موسیقی، بین صدای مردم و به ویژه مادر خود و بین صدای قلب مادر را می تواند کاملاً نشان دهد.
مطالعات من و شما را به اینجا می رساند که کودک در دوران جنینی از طریق صدا با دنیای خارج در ارتباط است.
از طریق شخص یعنی برخورد با محیط اطراف خودش، پیام ها را به مغز مخابره میکند و در نتیجه توانایی هایی را در خودش رشد می‌دهد.
البته می دانیم که کودک انسانی در دوران جنینی، ویژگی‌هایی تاریخی و یا مراحل تکامل را دارد.
به طوری که در میان دستانش همچنان پرده هایی هست که نشان دهنده ی دوران آبزی بودن انسان است.
اما با یک فرمان مرگ دسته جمعی مربوط به این سلول ها، همه نابود می شوند.
بنابراین کودکی که به دنیا می آید، انگشتانی دارد که برای دنیای امروز ساخته و پرداخته شده است.
کودک به محض تولد، با بو و طعم ارتباط برقرار می کند:
تا آنجا که بعداً عامل بو، در شناخت مادر و رفتن به سمت شیر مادر، به او در یکی دو روز اول کمک می کند.
همانگونه که در حیوانات عامل اصلی ارتباط بین حیوانات، به ویژه بین جنس نر و ماده و یا برای شناختن محل ها و یا گذاشتن علامت به جهت گم نشدن از طریق بو می باشد.
برخی از حیوانات مانند سگ تا ۳۰۰۰ بوی مختلف و متفاوت را می توانند کاملاً تشخیص بدهند و تفکیک کنند.
بنابراین بو و طعم به محض تولد، می تواند نقش بسیار مهمی در زندگی ما داشته باشد.
تا آنجا که برخی از اوقات غذایی که مادر می خورد و نوعی که پخته می شود، نقش اصلی و اساسی در خوش یا بد آمدن نوزاد از شیر مادر دارد.
کودک از نظر حسی و لمسی، می تواند از دوران جنینی ارتباط ویژه ی خودش را برقرار کند
از طریق صدا در شکم‌مادر با محیط اطراف خودش، ارتباط لازم را برقرار میکند و از طریق طعم و بو به محض تولد می تواند اطلاعات لازم را به مغز مخابره کند.
چشم و بینایی کودک :
تنها نقطه ای که کودک همچنان در آن ضعیف می ماند و تا هفت ،هشت، نه، سالگی هم ممکن است هماهنگی ها و هارمونی های لازم را نداشته باشد، چشم است.
در حالی که در دوران جنینی برخی اوقات چشم خودش را باز و بسته می کند.
اما کودک تقریبا نیمه خواب در شکم مادر زندگی می کند و وقتی که به دنیا می آید، چشم خودش را باز میکند.
می دانیم که تصاویر اولیه ای از مادر می گیرد حدود ۲۳ تا ۳۰ سانتی متر فاصله یا محیط اطرافش را می بیند و بعدا به حدود ۳۸ سانتی متر می رسد.
تقریباً تا شش ماهگی، صورت اطرافیان و مادر و یا پدرش را به گونه ای که در بزرگسالی است نمی بیند.
در حدود شش ماهگی است که آنچه را ما به عنوان بزرگسال می بینیم، کودک هم در محیط اطراف خودش مشاهده میکند.
اما همچنان هماهنگی و هارمونی بین چشم و بقیه ی اعضای بدن وجود ندارد.
تعجب آور نیست که اگر کودک چند ماهه ای هنگام گرفتن شیئ که شما آن را در مقابلش قرار می دهید، دستش را به این طرف و آن طرف می برد .
و باز هم تعجب آور نخواهد بود اگر بچه ی پنج یا شش ساله ای هنوز بین (ب) و (ت) و گذاشتن نقطه ی بالا و پایین و کج و راست، همچنان اشکال دارد.
زیرا گزارش ها به صورت درست به مغز مخابره نمی‌شوند و این قسمت اصلی و اساسی وجود انسان که بیش از همه با دیگران ارتباط برقرار می کند، متاسفانه مراحل رشد آهسته ای دارد و گرفتاری‌های ویژه‌ای را می‌تواند به وجود بیاورد.
به هر حال آنچه که مهم است این است که من و شما می دانیم که کودک انسانی با ضعیف ترین عضو بدن خودش که چشم او هست، بعدا بیشتر این کشفیات و اختراعات را انجام می دهد، پس توجه ویژه به مراحل رشد چشم او اهمیت ویژه‌ای دارد.
منبع: دکتر هلاکویی
💡تاثیر حالات مادر از نظر فیزیکی و روانی بر جنین
💡تاثیرات مهم شیر دادن مادر به نوزاد
💡تغییرات و دگرگونی های مادر در دوران بارداری قسمت اول
💡همچنین شما میتوانید از ویدئو های آپارات خوب خودت دیدن فرمایید و مطالب مرتبط مورد نیاز خود را در آن بیابید .
