با این نکات مسئولیت پذیری کودک خود را تقویت کنید
مسئولیت پذیری کودک
برای اینکه بدانید چگونه مسئولیت پذیری کودک خود را تقویت کنید حتما مقاله زیر را مطالعه فرمایید
از سه سالگی باید مسئولیت را آغاز کرد.
تا هشت سالگی توان آن را در وجود بچه باید کاشت و شرایطی را فراهم کرد که این مسئولیت که در آغاز از طریق ایجاد عادات مطلوب و مناسب است در فرزند،داخلی و درونی و یا نهادینه کرد.
باید به او فرصت داد تا هر کاری را آهسته و ناقص انجام دهد ولی به تمام کردن آن در این زمینه اصرار داشت و او را کمک کرد.
مسئولیت پذیری کودک
امید این است که پذیرش مسئولیت در حد و اندازه خود باشد. زیرا بیش از حد و کمتر از حد مسئولیت را پذیرفتن، هردو گرفتاری و بیماری را خواهد داشت.
مسئولیت تا آنجا حرکت می کند که فرزند ما را به رفع نیاز هایش و یا خودکفایی می رساند و میل او را برای خدمت و محبت به دیگران و همکاری با دیگران رشد می دهد.
آزادی خواستن
بچه ها مایل هستند که آزاد باشند.
می دانیم آزادی بزرگترین صفت و یا وجه امتیاز انسان از بقیه موجودات و یا حتی حیوانات است.
انسان تنها موجود آزاد جهان است و به خاطر این آزادی است که مسئول است و به سمت اصول اخلاقی و وجدان گرایش دارد.
کودکان گرفتار هزاران هزار محدودیت و اجبار هستند.
بنابراین به دنبال آزادی و از طریق این آزادی است که خود و محیط اطرافشان را می شناسند.
پس باید به آنها فرصت داد که در هر جا که ممکن است،انتخاب و اختیار از آن آنها باشد و اگر مسئله و مشکلی پیدا شد،حمایت و هدایت از جانب ما باشد.
آزادی کودکان را به خاطر اینکه با خطر و ضرر همراه می شوند،هرگز نمی شود از آنها گرفت.
زیرا عنصر بسیار با ارزشی را در زندگی آنها از دست آنها گرفته ایم.
استقلال خواستن
هدف از پرورش،تعلیم و تربیت کودک،رساندن کودک به مرحله استقلال است،تا آنجایی که بتواند مشکلات و مسائل خودش را حل کند.
اولاً ما همیشه نیستیم و در بسیاری از قسمت های زندگی او نیستیم.
همیشه نظر و عقیده و فکر من درست نیست.
آرزوی کودکان رسیدن به این استقلال است،هدف پرورش و تعلیم و تربیت کودک و رساندن کودک به مرحله ای است که بر روی پاهای خودش بایستد.
با مغز خودش بیندیشد و با زبان خودش سخن بگوید.
اگر ما منتظر هستیم که همیشه به فرمان ما باشد،اولاً ما همیشه نیستیم.
تازه در دنیای امروز،همیشه در زندگی عزیزان ما نیستیم و از کجا معلوم که نظر و عقیده و خواسته ما خوب و درست باشد؟.
حتی اگر درست باشد،باحال فرزند ما و شرایط او همراه باشد؟.
بنابراین باید به بچه ها استقلال داد و اگر احتمالاً اشکالی و اشتباهی به وجود آمد،.
آن را رفع کرد و آنها را به خاطر استفاده از آزادی و استقلالشان سرزنش نکرد.
خودکفا بودن
کودک مایل است که کارهایش را خودش انجام بدهد.
بسیاری از اوقات شما را پس می زند،که بگذارید غذایم را خودم بخورم.
لباسم را خودم بپوشم، کارم را خودم بکنم، اسباب بازی هایم را خودم جمع کنم.
هرگز، هرگز، کاری را که بچه مایل است انجام بدهد و از عهده آن بر می آید را شما انجام ندهید.
هرگز بهانه نکنید که وقت نیست،او طول میدهد.
شما باید زمان لازم را به او بدهید و از قبل شرط را فراهم کنید تا هر قدر وقت احتیاج دارد،به کار بگیرد تا کاری را که مایل است، انجام بدهد.
خودکفایی به کودک کمک می کند که در همکاری را با دیگران باز کند و بدون داشتن نیاز ،ارتباط را با دیگران برقرار کند.
خودکفایی با بی نیازی متفاوت است:
خودکفایی به انسان آرامش و فروتنی می دهد.
متاسفانه بیان و احساس بی نیازی،معمولاً طرد و رد و انکار دیگران و یا بستن جهان حسی و احساسی در درون خود ما است.
که برخلاف تصور،دقیقا نشانه خشم و قهر ما با خود و دیگران است.
حال آن که خودکفایی فرزند ،ما را از قید و بندهای دیگران آزاد می کند و قیدی و بندی را هم به جهت زندانی کردن دیگران نخواهد داشت.
خودکفایی سبب می شود که او به حداکثر توان خودش برسد و کمترین هزینه را در این زمینه استفاده کند.
منبع:دکتر فرهنگ هلاکویی
| این مطالب را حتما بخوانید
💡چگونه محیط ساکتی برای خواب کودک خود ایجاد کنیم؟ 💡اطلاعاتی برای ایجاد لذت و شادی کودک 
|
