چگونه مشکل پذیرش خطر و ترسیدن کودک را برطرف کنیم؟

پذیرش خطر و ریسک

مقاله زیر به شما آموزش میدهد که با ریسک کردن و ترسیدن کودک خود روبرو شوید

ما در دنیایی زندگی میکنیم که برای به دست آوردن هر چیز،هم باید هزینه کرد و هم باید با احتمال و امکان آن رو به رو بود.
هم برخی از اوقات با خودش ضرر و خطراتی دارد.
کودکان را باید آزاد گذاشت مخصوصا ان زمان که خطر و ریسک را ارزیابی و پیش بینی می کنند و دست به کاری می زنند که احتمالاً ممکن است خوب و یا بد از آب در بیاید.
هیچ تضمینی و هیچ قطعیتی در جهان نیست جز فردا و یا اتفاقاتی که خواهد افتاد.

به همین علت پذیرفتن ریسک و خطر در زندگی بچه ها عادی و معمولی است و ما،آن زمان که متوجه این ضرر و خطرشدیم،یا به آنها آسیب رسید،باید از آنها مواظبت و مراقبت کنیم بدون آنکه یادآور این بشویم که چرا و چگونه در چنین گرفتاری ای افتاده اند؟.
زیرا خود آن ها بهتر از هر کس دیگری،در هر سنی که باشند،متوجه اشتباه و یا ارزیابی نکردن به اندازه و درست اتفاقات واحتمالات آینده بوده اند.
مهم این است که به آنها فرصت بدهیم که زندگی را انتخاب و اختیار کنند و هزینه و خطر و ریسک آن را بپذیرند.
به یاد داشته باشیم:
جهان از آن کسانی نیست که احتمالاً بهتر می دانند،بلکه از آن کسانی است که هر کاری را بهتر انجام می دهند.

---

---

ترسیدن کودک

ترسیدن کودک طبیعی است آنچه که به عنوان ترس می شناسیم،در حیوان نیز وجود دارد.
وقتی که خطر واقعی و خارجی است همه انسان ها می ترسند.
اما آن زمان که خطر نه واقعی هست و نه خارجی و به عنوان اضطراب و یا نوع شدید آن وحشت ، یا فوبیا آن را می شناسیم،
مشکل اصلی و اساسی زندگی ما می تواند باشد.

به این معنا که انسان می تواند،اما انسان قرار نیست که گرفتار اضطراب و وحشت بشود.
پدر و مادر باید ترس فرزندشان و حتی اضطراب و وحشت او را کاملاً بفهمند و هرگز نباید به فرزندشان بگویند که:.
چرا می ترسی؟
یا دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد!.
هرگز نباید گفت که ترس ندارد پس چنین و چنان کن.
هر زمانی که فرزند ما،به ما گفت که:
از چیزی می ترسد، تنها یک پرسش وجود دارد:
هم اکنون برای تو چه کنم؟
بیرون برویم؟تو را در آغوش بگیرم؟سگی را که از آن ترسیده ای بیرون کنم؟

کاری انجام بدهم و…. و بعد از آن،اگر فکر می کنیم که ترس فرزند ما،اضطراب و وحشتی است که نباید داشته باشد،از راه درستش باید آن را حل کرد.
به بیان دیگر،پدر و مادر همیشه مهر تایید و تصویب را در جهت احساسات فرزنداشان به ویژه ترس و وحشت او باید با خود داشته باشند تا اواحساس بدی نکند.
با حالی که درآمیخته،فعلاً به نوعی برخورد کند و بگذراند و اگر قرار است که برایش کاری بکنیم،آن را انجام دهیم.
متاسفانه بی اعتنایی ما و یا حمله ما به موضوع سبب خواهد شد که علاوه بر ترس و اضطراب و وحشت و خاطره و احساس بد،فرزند ما حتی گرفتار افسردگی و خشم و عصبانیت شود که به هیچ وجه نه ضرورتی دارد و نه قرار است در ترس و یا از ترس چنین نتیجه ای به دست آید.
منبع:دکتر فرهنگ هلاکویی

---

---