مسائل کودکان و نوجوانانهمه مقالات

آیا بچگی یا احساس بزرگی کردن کودک طبیعی است؟

بچه بودن

برای اینکه بدانید با بزرگی کردن کودک خود چگونه رفتار کنید پیشنهاد می کنم مقاله ما را مطالعه فرمایید

به این معنا که کودک سه ساله شما برخی از اوقات مایل است که یک ساله باشد.
مخصوصاً اگر بچه دیگری به عنوان خواهر و برادر او متولد شده؛ آرزو می کند که دقیقا جای او باشد.
دختر و پسرهشت ساله دوازده ساله شما مایل است که مانند کودک سه یا چهار ساله عمل کند.
به همین علت است که همیشه باید به بچه ها این فرصت برگشت و بازگشت را در حالات و رفتارشان داد.
نه در امور اساسی و اصولی نه آن زمانی که فرض کنید آموزش دستشویی رفتن او انجام شده و می تواند خودش را کنترل کند و در این زمینه خودش را رها میکند.
در این باره عرض نمی کنم.
اما روزی که فرزند شما می خواهد درست مثل دوران شیرخوارگی به آغوش شما به نوعی بخزد آن زمانی که مایل از شما با او برخورد کودکانه داشته باشید و از قبول کنید.
من و شما نیز در بزرگسالی حتی وقتی که چهل،پنجاه وهفت،وشصت،وهفتاد ساله هستیم؛کودک پنج ساله ای را همیشه با خودمان داریم که کودک درون وجود من و شما است.

کودک درون
تعجب نکنید در بسیاری از موارد،آن زمانی که فرزند ما چنین حالت بچگی به خودش می گیرد کودک ما هم جرأت و فرصت این را پیدا می کند که بیرون بیاید.
با او باشد و اینجاست که ارتباطی عمیق و بسیار دوستانه و صمیمانه که مبتنی بر شباهت و یکسانی است بین دو نفر پیدا میشود.
و آن احساس یکی بودن را به همین دلیل در برخی از موارد نسبت به عزیزانمان داریم.
بنابراین باید به بچه ها فرصت داد که مانند یک کودک چند سال کوچکتر از خود، حرکت و عمل کند.
زیرا برایشان شادی و لذتی را دارد و یادآور ایامی است که این چنین کوچک بودند.
در حالی که امروزه آگاه و توانا هستند.
می توانند آنرا را ایفا کنند و می توانند با شما و در کنار شما این چنین باشند و یا برخی از اوقات حتی در ارتباط با دیگران این چنین کودکانه رفتار کنند.

بزرگی کردن کودک (احساس بزرگسالی کردن)

این مورد درست برعکس مورد بچگی کردن می باشد.
بچه ها در بسیاری از موارد مایل هستند که با آنها مانند بزرگسال رفتار شود.
اصلاً دوست دارند و منتظر بزرگ شدن هستند.

حس بزرگی کردن




بزرگی کردن کودک

به چند دلیل:

یکی اینکه از این همه ضعف و دانایی و ناتوانی بیرون بیایند.
دوم اینکه همه افراد خوبی را که در اطراف خود داشته اند،افراد بزرگسال بوده اند.
پس چه بهتر که هر چه زودتر،من به این جمع خوبان بپیوندم.
به همین جهت است که میلی درونی در کودک هست که در مواردی خودش را بزرگ تر از آن چیزی که هست ،بدانند.
به همین دلیل با توجه به سن کودک باید بسیار مواظب بود که چه چیزی را دوست دارد؟
بسیاری از بچه ها هستند که وقتی چهار ساله هستند و یا چهار سال وهشت ماهشان هست اگر شما بگویید چهار ساله خوشحال نخواهند شد!
دقیقا خواهند گفت چهارسال وهشت ماهم هست زیراچهار ماه دیگر پنج ساله خواهم شد.

حس بزرگی
به همین علت مقارن یا بعد از تولد شان به نوعی افتخار آمیز از مسیر و مرحله ای که پشت سر
گذاشته اند سخن می گویند.
بیخود نیست که ما همه در کودکی میلی به بزرگسالی دادیم و خوشبختانه در بزرگسالی میل به جهت کودکی.بنابراین باید به آنها فرصت داد که نظرشان را بگویند و باید با آنها مشورت کرد.

راهکار و مهارت عملی :




چه اشکالی دارد که شما پسر و دختر شش وهفت ساله تان را یا هشت ونه ساله تان را با خودتان به محل خرید ببرید و بگذارید او لباس شما و رنگ آن را انتخاب کند.
بگذارید او برای شما کراواتی را انتخاب کند و آن را با افتخار و با توجه به انتخاب او بزنید و به دیگران نیز بگویید.
بگذارید کودکان با احساس بزرگ بودن و بزرگ شدن،رفتاری را انجام بدهند که حتی مایلند ما به عنوان افراد بزرگسال،با آنها انجام بدهیم.زیرا در این بزرگ نشان دادن خودشان،پیامی بسیار عمیق و زیبا مستتر هست.

بزرگی کردن کودک
تا آن جایی که برای برخی از اوقات توصیه می شود ،در مواردی چه بهتر که پدر و مادر جایشان را با فرزندشان عوض کنند.
چه موضوع های جدی و چه شوخی.
اگر کار بدی کرده بگوید پسرم، دخترم، خودت را به جای من بگذار من جای تو.
به من بگو کسی که چنین کاری کرده،باید با او چگونه رفتار کرد؟
یا در زمینه های دوستی و مهربانی:
می خواهیم به سینما برویم بازی کنیم ،برنامه ای داشته باشیم، مهمانی داریم ،چگونه غذایی را فراهم و تهیه کنیم؟
در یک چنین مواردی که مسائل جزئی است،کودک احساس می کند که اهمیت و نقشی دارد و او را بسیار خوشحال خواهد کرد.
حتی بچه ها در برخی از موارد مایلند به خاطر شما رنج بکشند،از برنامه های خود بگذرند،حتی و تحمل کنند و فداکاری کنند.
چنین فرصتی را اینجا و آنجا (نه به صورت دائم) حتماً باید به آنها داد.
فرصتی که با خودش مسئولیت آزاردهنده و نگران کننده مانند مواظبت و مراقبت از خواهر و برادرشان ندارد.

مسئولیت کودک
موضوعی که جزئی تر و کم اهمیت تر است و اگر اشتباهی شد و خطایی صورت گرفت می شود کاملا آن را نادیده گرفت.
منبع:دکتر فرهنگ هلاکویی

 این مطالب را حتما بخوانید:

 💡با این نکات مسئولیت پذیری کودک خود تقویت کنید

فروشگاه الو کالا

 💡روش هایی برای درک نبودن و جدا شدن کودک از والدین

 💡چگونه وقتی با اشتباه کودک روبرو شدیم رفتار کنیم؟

 

این مطالب را هم حتما بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا
Exclamation Triangle Check code