چطور میتوانی هر جا که میروی مثل یک قهرمان بزرگ به نظر بیایی ؟
مثل یک قهرمان بزرگ به نظر بیا
ترانه ای قدیمی هست که می گوید: « تا قدم گذاشتی در جمع، فهمیدم داری با همه فرق/ یه ولخرج به تمام معنا، خوش قیافه، باشخصیت راستشو بگو، ببینم. نمی خوای بدونی، چی می گذره تو سر من؟ »
این فصل به تو یاد نمیدهد که چطور در نظر دیگران آدم ولخرج کله گنده ای بیایی؛ بلکه به تو نشان میدهد چطور در لحظه ای که چشم دیگران به تو می افتد در نظر آنها آدم بسیار مهمی جلوه کنی. .
وقتی که دکتر با آن چکش کوچولوی دردناک به زانوی تو می زند، پاهایت می پرد. به این می گویند: « عکس العمل زانو. » بدن تو یک واکنش غریزی دیگر هم دارد. وقتی که شوک بزرگی از خوشحالی به قلب تو وارد می شود، احساس قهرمانی را پیدا می کنی که در مسابقه بزرگی اول شده است. در این حالت سرت به طور اتوماتیک بالا می ایستد و شانه هایت را عقب می اندازی. لبخندی روی لبانت شکل می گیرد و نگاهت را ملایم می کند.
این قیافه ای است که برنده ها همیشه دارند. آنها با اطمینان می ایستند، با اعتماد به نفس راه می روند و با غرور لبخند ملایمی می زنند. هیچ شکی در مورد این مسئله وجود ندارد: ژست خوب نشانه این است که تو زن یا مردی هستی که همیشه عادت داری در اوج باشی
مسلما میلیونها مادر به پشت بچه هایشان زده اند و گفته اند: « قوز نکن! » و صدها میلیون معلم به دانش آموزان خود گفته اند که: « صاف بایست! » ولی ظاهرا هیچ کدام قلق کار را نمی دانسته اند. ما ملتی قوزی هستیم و به تکنیکی جدی تر از حرف معلم ها و ترغیب کننده تر از دستهای والدینمان نیاز داریم تا ما را وا دارد مثل یک آدم درست و حسابی بایستیم.
یک شغل هست که ژست کامل، توازن و تعادل کامل در آن فقط یک چیز مطلوب نیست، بلکه مسئله مرگ و زندگی است. یک حرکت اشتباه ، یک قوز کردن اضافی ، یک نگاه پریشان …. برای یک آکروبات باز به معنای آخر خط است.
هرگز بار اولی که مادرم مرا به تماشای سیرک برد فراموش نمی کنم. وقتی که هفت تا آکروبات باز به وسط میدان دویدند، جمعیت طوری از جا پرید که انگار برق ناگهان همگی شان را گرفت. آنها یکصدا هنرمندان را تشویق می کردند. مامان لبهایش را به گوش من چسباند و با صدایی که در هیاهوی جمعیت به زمزمهای شباهت داشت گفت: « آنها گروه والن دا هستند که خیلی مشهورند و تنها گروهی هستند که هرم انسانی را بدون تور اجرا می کنند. »
به محض اینکه کارل و هرمن والن دا نکاتی را به آلمانی به همکاران قابل اعتمادشان گفتند، جمعیت در عرض یک ثانیه ساکت شد. هیچ صدای سرفه یا آروغی شنیده نمی شد. اعضای گروه با دقت و به طرزی جادویی از سر و کول هم بالا رفتند و یک هرم انسانی را شکل دادند. بعد به طرز خطرناکی روی طنابی که دهها متر بالاتر از زمین سفت بود، به حالت تعادل ایستادند. هیچ توری هم بین این هرم انسانی و مرگ آنی آنها نبود. منظره مقابل چشمان من فراموش نشدنی بود!
در نظر من یک چیز دیگر هم به اندازه منظره بالا فراموش نشدنی بود: زیبایی و وقار هفت عضو خانواده والن دا که پس از اتمام اجرایشان به مرکز سن دویدند تا به تماشاچی ها تعظیم کنند: هر کدامشان درست هم طراز با بقیه، سر بالا، شانه ها عقب و چنان کشیده ایستاده بودند که هنوز به نظر نمی رسید پاهایشان زمین را لمس کرده است. تک تک ماهیچه های بدنشان غرور، موفقیت و شادی حاصل از زنده بودن را فریاد می زد. در ادامه یک تکنیک تجسمی را معرفی می کنم که باعث می شود بدنت مثل بدن یک برنده به نظر بیاید؛ برندهای که به احساس کردن غرور، موفقیت و شادی حاصل از زنده بودنش عادت دارد.
ژست تو بزرگ ترین موفقیت سنج توست
خودت را یک آکروبات باز معروف دنیا تصور کن که قرار است روی سن برود و تماشاچی ها را مجذوب دقت و توازن بدنش بکند.
قبل از اینکه از هر دری رد شوی (چه در دفترت باشد، چه مهمانی، چه جلسه و چه حتی آشپزخانه) تکه چرمی را تصور کن که با زنجیری از سقف آویزان شده است. همین طور که داری از در رد میشوی، سرت را بالا بگیر و گازی به آن تکه چرم بزن و با ملچ و ملوچ آن را بخور. این کار باعث میشود که گونه هایت به عقب کشیده شود و تبدیل به لبخند شود و سرت را بالا نگه دارد. همین طور که داری در مقابل تماشاچی هایی که نفسشان به شماره افتاده است بالا می روی ، بدنت حالت کشیدگی بی نقصی پیدا می کند: سر بالا، شانه ها عقب، سینه جلو و پاها چالاک. تو در مقابل تعجب و تحسین جمعیتی که گردنشان را می کشند تا تماشایت کنند، مثل یک فرفره زیبا در بالاترین نقطه خیمه داری به دور خودت می چرخی. حالا واقعأ شکل یک آدم درست و حسابی هستی.
یک روز برای تست کردن تکنیک لقمه آویزان تصمیم گرفتم تعداد دفعاتی را که از در می گذرم بشمارم. شصت بار! (حتی توی خانه خودت) خودت می توانی حساب کنی:دوبار برای خروح از خانه دو بار برای ورود به خانه ، شش بار برای دستشویی ، هشت بار برای آشپزخانه – دیگر بگذریم از انبوه درهای شرکتت. حسابت درست از آب در می آید، مگر نه؟ وقتی چیزی را شصت بار در طول روز در ذهنت تجسم کنی، مطمئن باش که تبدیل به عادت میشود. – عادت به داشتن یک ژست عالی اولین علامت یک قهرمان بزرگ است.
حالا دیگر آماده ای که وارد اتاق شوی و جمعیت را مسحور خود کنی یا معامله مورد نظرت را تمام کنی. (شاید هم فقط بخواهی مهم ترین فرد توی آن اتاق به نظر بیایی)
حالا دیگر تمام آن ویژگی های اصلی را داری « ژست خوب، سر بالا، لبخند مطمئن و نگاه مستقیم »، تصویر ایده آل از کسی است که حقیقتا برای خودش « کسی »است.
از دندانت آویزان شو
فرض کن از چارچوب هر دری که رد می شوی، لقمه ای آویزان است. گازی به آن بزن و آن را محکم بین دندانهایت نگه دار! وقتی که از دندان هایت آویزان باشی، تک تک ماهیچه هایت کش می آید و محکم و سربلند می ایستی حالا وقت آن است که تمام این سناریو را روی صحنه بیاوری. وقتش است که توجهت را به سمت شریک گفتگویت معطوف کنی. دو تکنیک بعدی را به کار ببر تا او احساس کند برای خودش کسی است؟
منبع : کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم ؟ ( لیل لوندز)
💡چطور کاری کنی که لبخندت با بقیه فرق کند ؟
💡چطور با استفاده از چشم هایت میتوانی باهوش به نظر برسی ؟
💡چطور با کمک چشمهایت کسی را به خودت علاقه مند کنی ؟
💡همچنین شما میتوانید از ویدئو های آپارات خوب خودت دیدن فرمایید و مطالب مرتبط مورد نیاز خود را در آن بیابید.
